Οι νέοι στην πολιτική!

Αποτελεί κοινή παραδοχή πως το αίτημα από μέρους της κοινωνίας για τη συμμετοχή νέων ανθρώπων στα κοινά και εν προκειμένου στην πολιτική, μιας και οι εκλογές της 18^ης Μαΐου είναι πλέον πολύ κοντά, γίνεται όλο και εντονότερο. Σε ποιο βαθμό είναι αυτό όμως εφικτό και είναι όντως οι νέοι αποστασιοποιημένοι από τα πολιτικά δρώμενα;

Η πολιτική είναι «ἡ κυριωτάτη τῶν ἐπιστημῶν τά καλά καί τά δίκαια σκο­πουμένη» δίδασκε ο Αριστοτέλης. Στη ρήση αυτή συμπυκνώνεται, κατά κάποιο τρόπο, η αντίληψη που επικρατούσε στην αρχαία Ελλάδα για την πολιτική η οποία ήταν συνυφασμένη με την ηθική και αποτελούσε το ύψιστο κοινωνικό λειτούργημα. Στις μέρες μας όμως η πολιτική τείνει να γίνει βιοποριστικό επάγγελμα που προσδίδει δύναμη, γόητρο και κύρος. Μέσα στα πλαίσια της λογικής «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα», τις τελευταίες δεκαετίες παρατηρήθηκαν στην πολιτική ζωή του τόπου φαινόμενα όπως η αναξιοκρατία, η διαφθορά, ο παραγκωνισμός των αξιών και η αμφισβήτηση θεσμών και προσώπων. Μάλιστα η τάση εδραίωσης αυτής της πολιτικής ανηθικότητας αποτελεί ένα από τα πιο ανησυχητικά φαινόμενα. Η πολιτική σήμερα δεν διδάσκει ήθος, δεν σέβεται αξίες, δεν αποτελεί τη βάση κοινωνικής συνεργασίας και δεν είναι κοινωνικό λειτούργημα.

Μέσα σε αυτό το περιβάλλον και με βάση τους φρενήρεις ρυθμούς ζωής, την ιδεολογικοπολιτική σύγχυση που επικρατεί,  τις επιταγές της μόδας και τις δυσμενείς οικονομικοκοινωνικές συνθήκες που βιώνουμε,  οι νέοι, οι οποίοι είναι πιο ευαίσθητοι σε ζητήματα ηθικής αλλά και βιώνουν εντονότερα τις παρενέργειες του πολιτικού αμοραλισμού, ωθούνται σε αποστασιοποίηση από την πολιτική ζωή και σε μία απάθεια η οποία ενδέχεται να οδηγήσει σε επικίνδυνα μονοπάτια. Με τη νεολαία να παραμένει αμέτοχη και ένα μέρος αυτής να επιλέγει την απολιτικοποίηση, μία από τις πιο άσχημες μορφές μηδενισμού, αφήνονται κενά τα οποία μοιραία θα καλυφθούν από κάποιους άλλους.

Εμείς οι νέοι άνθρωποι με τη δύναμη της νεανικής ψυχής έχουμε, υπό προϋποθέσεις, τη δυνατότητα να κρατήσουμε ζωντανή την ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο, προωθώντας ένα καινούριο ηθικό πολιτισμό και εισάγοντας φρέσκο αέρα. Ένα φρέσκο αέρα που θα είναι αμόλυντος από οικονομικά, προσωπικά ή άλλα συμφέροντα. Έναν ηθικό πολιτισμό που δε θα παρεκκλίνει από τις αρχές και τις αξίες με τις οποίες έχουμε πορευτεί στον πρότερο βίο μας. Ένα ηθικό πολιτισμό που θα μας κρατά οχυρωμένους απέναντι στους πειρασμούς της σύγχρονης πολιτικής, απαγορεύοντάς μας να υιοθετήσουμε ανήθικες πρακτικές ως μέσο ανόδου και εκπλήρωσης προσωπικών φιλοδοξιών. Ένα πολιτισμό που δεν θα επιτρέπει συμβιβασμούς, αθετήσεις και ηθικές υποχωρήσεις. Ένα πολιτισμό που θα έχει σε πρώτο πλάνο τον διάλογο (διαπαραταξιακό και ενδοπαραταξιακό) και την πολιτική αντιπαράθεση απαλλαγμένη από τον ανθρωποφάγο χαρακτήρα της.

Εμείς λοιπόν οι μικρότεροι σε ηλικία, όντας ενεργοί πολίτες και δίχως να μηδενίζουμε όσα έχουν προσφέρει και επιτύχει οι μεγαλύτεροι πριν από εμάς, οφείλουμε να αντισταθούμε στην πτώση των αξιών, την αναξιοκρατία, το ψέμα, την υποκρισία και κυρίως να μην αφήσουμε την ελπίδα να σβήσει.